Πολύ απλά όλοι τους ξέρανε πολύ καλά τι κάνανε και κάνουνε. Ακολουθούσαν την πολιτική που θέλανε οι αγορές, οι οποίες δεν έχουν κανέναν λόγο να ενδιαφέρονται για τα δημοσιονομικά προβλήματα μιας χώρας. Αντιθέτως τα δημιουργούν γιατί κι αυτά είναι μια ευκαιρία για κέρδη όπως ακριβώς γίνεται τώρα. Συνειδητά και για να αυξήσουν τα κέρδη τους οι επιχειρήσεις και οι αεριτζήδες του χρηματιστηρίου μείωσαν το εργατικό κόστος και την φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων και το αντιστάθμισαν με τον οικιακό και κρατικό δανεισμό. Έτσι και λίγα λεφτά παίρνεις και πολλά ξοδεύεις για να μπορούν κάποιοι να συνεχίζουν και να κερδίζουν αλλά και να τους τα χρωστάς κι από πάνω! Τώρα η φούσκα έσκασε ή την σκάσανε για να κερδίσουν κι απ' τον αέρα της.
Τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ της Ελλάδας αυξήθηκε κατά 60%, κι όμως είμαστε μπροστά στην πτώχευση. Προφανές συμπέρασμα, ότι η ανάπτυξη, η επιχειρηματικότητα, οι επενδύσεις, τα κέρδη δεν έχουν αναγκαστικά σχέση με την ευημερία των εργαζομένων. Αντιθέτως. Η συρίκνωση των μισθών και του κράτους δημιουργούν ένα Ελντοράντο ευκαιριών για τους πλούσιους και μια κόλαση πτώχευσης και ανεργίας για τους πολλούς. Εδώ βρισκόμαστε. Πτωχεύουν τους φτωχούς και ό,τι από το κράτος τους στήριζε για να πλουτίσουν οι πλούσιοι. Αυτό έκαναν και κάνουν και οι τρεις "υπερήρωες". Κάνουν την δουλεία τους και θα φύγουν για να έρθει ο επόμενος "σωτήρας". Το "καλό του λαού" και "η σωτηρία της πατρίδος" είναι για τους αφελείς ή εθελοντές αφελείς που δεν αντιλαμβάνονται ότι βλέπουν ξανά και ξανά το ίδιο έργο, με το ίδιο σενάριο, τα ίδια πρόσωπα και το ίδιο τέλος που πάντα προετοιμάζει την επόμενη επιστροφή του επόμενου Superman.
